164. Pusto, szczupło, głodno

Wigilia z Babcią i Ojcem. Nic nie będę jeść. Jedyne, czego się boję to to, że mnie zmuszą fizycznie. Ale wątpię. Nie zależy im w ogóle aż tak.

A rodzina taty nie przyjedzie na Wigilię, bo ciocia (żona brata ojca) nie znosi babci ze wzajemnością. Bo ja lubię bardziej ciocię od babci i ta druga ma o to pretensje. Ciekawe, czemu. Może dlatego, że ja babci nie cierpię, zmusza mnie do jedzenia, cały czas papla o jedzeniu i jak ze mną rozmawia- to i tak namawia do jedzenia, albo mówi o mamie, porównując ją do mnie? A czekajcie, wspominałam, że głównym tematem jej paplaniny to jedzenie?

Codziennie ćwiczę, uczę się (dlatego tak rzadko bywam, po prostu nauczyciele zwariowali przed zakończeniem semestru) i śpię. 44,9.

Mam takie marzenie. Założenia dobrej i rodzinnej... rodziny. Ja, mój mąż i gromadka dzieci. I ja, i on, pracujemy i mamy dobrze płatne prace, dlatego nas stać. Stać na dużo świecidełek świątecznych, prezentów, jedzenia. Wszyscy będziemy się kochać, ze sobą rozmawiać, a życzenia przy opłatku nie będą sztuczne. Będziemy razem śpiewać kolędy, głośno rozmawiać.Przy stole nie będziemy tylko my, a cała jego rodzina wraz z moim ojcem i babcią, jak jeszcze, oby nie!, będzie żyć.
Czemu moje marzenie wydaje się być tak odległe, tak nierealne? Czemu myśl, która neguje, to "przecież i tak nikogo nie znajdę", "nie znajdę tak dobrego męża?", albo "nie będzie nas stać".
"Jak chciałabyś założyć tak idealną rodzinę, jeśli nawet ze swoją nie umiesz się dogadać?"

"Zobaczmy, co ta Ana Ci mówi.."

I chcę, i nie chcę... chodzić do Pani psycholog. Bo chcę umieć zaufać (by choćby umieć założyć taką rodzinę z powyżej), chcę umieć polubić od czasu do siebie, ale NIE CHCĘ ODEJŚĆ Z PRO ANY!
Nie wiem, czy Pani o tym wie, mówię jej, że to mój świat, że zrezygnować to prawie niemożliwe ("ale my zrobimy tylko przemeblowanie, nic nie burzymy"), że to mój świat, który sobie zbudowałam tuż po skończeniu podstawówki, gdy nie wiedziałam, jaka jestem - prócz tego, że beznadziejna i gruba. To moja ideologia. MOJA. Moja, moja, moja.

"Aniu, schudłaś! Wyglądasz za chudo, co Ty w ogóle jesz?" "Za bardzo schudłaś"...

Wiecie, że mam BMI takie same, jak wtedy, gdy ważyłam 43,2. Granica 43kg była dla mnie wtedy bardzo trudna do zejścia- co może tłumaczyć, czemu teraz moja waga stoi od dłuższego czasu.

W moim marzeniu jest też wyjazd tygodniowy- lub 10 dniowy- na lodowiec, np w Val di Fiemme. My, z rodzinką, mieszkamy w hotelu tuż pod stokiem, a jedziemy tam samochodem mojego męża. Codziennie stołujemy się w hotelu i spędzamy dzień na stoku.
To marzenie też wydaje się mi niemożliwe do spełnienia...

Jak na razie jadę z koleżanką- też miała/ma? ed do Białki w ferie...

Moje zdjęcia na tumblrze.
Przepraszam, mam za duży stanik, a jeszcze nie kupiłam mniejszego.
Kupiłam za to sukienkę na studniówkę. Nie mogę do niej przytyć.

Dalej nic nie jem. Przestałam też łykać suplementy.