134. Ugh

Generalnie to miałam oglądać jakiś film, ale dostałam weny.

Nie wiem, co czuję, ale wiem, że przytyłam i BARDZO CHOLERNIE FATALNIE mi z tym.
Do tego nie wchodzę na żadne fora- bo a) rpzytyłam, a b)... nie wiem, czy chcę. Gdybym chciała- wchodziłabym. Czuję się na nich kontrolowana, a jak na razie to chcę uciec od każdej formy kontroli. nienawidzę kontroli. I innych i swojej. Myślę nawet, że moja własna jest jeszcze gorsza.  Bo tak to jest rpzynajmniej raz na jakiś czas ta osoba kontrolująca, a gdy to ja siebie kotnroluję, co jest niemal cały czas, to wszakże przeciez przebywam z soba non stop.

Tęsknię za Bartkiem.

Byłam na jednej randce z... haha, ale zbieżnośc i ironia losu! Szymonem. Rok młodszy, ale podobny profil. Zgadnijcie, jak jego orzyjaciel ma na imię.. tak, nie inaczej: Bartłomiej. Anyway. No widac, ze jest rok młodszy. Trochę się wynudziłam, poznałam go... ja siebie nie dałam poznać.

Przyjechał chór z Anglii, poznałam wiele cudownych osób. Byliśmy raz w restauracji i kelner (niechcący- teraz, to już nie wie) wylał na mnie wino.. potem zaprosił - w ramach przeprosin- na kawę, podał numer i wszystko cacy.
Napisałam, wymieniliśmy kilka wiadomości i umówiliśmy na dziś.
Napisał dziś o 13 z pytaniem o szczegóły. Ja spytałam, czy wie, gdzie chcemy iść, na co on, że zna dużo "rannych kawiarni".
-"Rannych?".
-"W takich, w których będziemy mogli rozmawiać do białego rana, a jak nie, to zapraszam do mnie- śniadanie gratis;D".
-"czyli nic konkretnego nie wybrałeś, tak?"
-"bo to zależy o której i na ile mógłbym Cię porwać ;D"
To było o 15. Nie odpisałam mu. Niech sie pierdoli. Chciał tylko seksu... a wydawał sie taki miły... nienawidzę facetów!

Byłam dziś u fryzjerki. Jadąc tramwajem, w centrum usiadłam na wolnym miejscu. Okazało się być okropnym! Gość siedział i żuł gumę otwartymi ustami! Nie dość, że słychać było, to czuć- a guma albo nie była miętowa, albo bardzo stara....  Długo się zastanawiałam, czy mu zwrócić uwagę, ale ostatecznie na 3 przystanki przed tym, gdzie miałam wysiąść, spytałam się go, czy "mógłby pan żuć gumę zamknietymi ustami?". A on do mnie "proszę?". Toteż powtórzyłam doładnie to samo.
-"czemu?"
-"bo nie chcę słuchać, jak pan mlaszcze i czuć pana oddechu"
-"to się przesiądź"
-"a może okaże pan trochę kultury?"
-"nie, przesiądź sie, jak coś nie pasuje"
-"to owszem, przesiądę się"- na co wstałam i go wyminęłam
-"najwyższa pora!"
-"tak?"
-"no"
rzuciłam mu pogardliwe spojrzenie i dumna odeszła na koniec wagonu...
Ale jak tylko usiadłam gdzie indziej (dlatego wolę pojedyncze miejsca!), od razu poczułam, jak moje serce bije, jakby miało zaraz wypaść i naszły mnie tzw "second thoughts"... Czy to on był jakimś ewenementem, czy może ja się czepiałam o byle co? Jak myślicie?
Po całej tej akcji i po tym kelnerze, napisałam do jednego motylka, że nienawidzę ludzi, ale nie mi nie odpisała... :/